تربيت کودک

این مطالب ازسایت تبیان گرفته شده است

کودکان از طريق سازگاري کردن و الگوبرداري از رفتار بزرگسالان، ياد مي گيرند که چگونه رفتار کنند، صحبت کنند و ارتباط برقرار نمايند. اگر مي خواهيد فرزندانتان پرخاشگري نکنند و يا رفتار غير مؤدبانه اي نداشته باشند؛ به آنها اجازه چنين رفتارهايي را نداده و به جاي آن الگوهاي رفتاري مناسب را به آنها ارائه دهيد

ريشه هاي اخلاقي و رفتاري کودکان، در خانواده پي ريزي مي شود

والدين قاطع کودکان را وادار به اجراي قوانين مي کنند و گاهي هم متوسل به تنبيه مي شوند ولي علل قوانين را توضيح مي دهند و در ضمن از کودکان ميخواهند که در تنظيم قواعد خانه سهيم باشند

در برخورد با کودکان، خلق و رفتار ثابت و پايداري داشته باشيد

سعي کنيد در رفتار با کودکان برخورد مثبتي داشته باشيد و رفتارهايتان متغيير و بي ثبات نباشد زيرا اين نحوه عملکرد باعث گيجي و سردرگمي فرزندان شده و آنها هيچگاه متوجه نخواهند شد که الگوي صحيح رفتاري، کدام است

استرستان را کاهش دهيد

اگر شما به عنوان والدين احساس کنيد که بيش از حد تحت فشار و استرسهاي زندگي قرار داريد، اين مساله مي تواند باعث شود که رفتار مناسبي با کودکان نداشته باشيد. لذا زمانهايي را صرف خود و روحيه تان کنيد تا فشار عصبي تان به حداقل برسد. اگر آرامش خود را حفظ کنيد مادر يا پدر بهتر و موثر تري خواهيد بود

والدين و انضباط مثبت

انضباط مثبت به معناي عمل کردن براساس ارتباطات خوب، گوش کردن به صحبتهاي بچه ها و تعيين استانداردهاي بالا وتوقع رفتار درست است. با اين کار در واقع به کودک اين پيام را القاء مي کنيم که �به نظر من، تو قادر به انجام اين کار هستي�. پافشاري در انجام تکليف و کسب موفقيت، يکي از روشهاي اعمال انضباط است که گاهي به آن روش انضباط مثبت مي گويند. در ادامه نکاتي در مورد انضباط مثبت ارايه مي گردد

- هميشه رفتارهاي مثبت کودکان را جستجو کنيد و به آنها پاداش دهيد.

- رفتارهاي نادرست اما کوچک کودکان خود را ناديده بگيريد يعني از روش تسامح استفاده کنيد

با کودک خود با محبت رفتار کنيد. اما در مقابله با او معيارهاي روشني داشته باشيد و از آنها انتظار رفتارهاي درست داشته باشيد البته اين انتظارات بايد متناسب با سطح رشد کودک باشد. از طرف ديگر هر جا که لازم بود در مقابل توقعات نابجاي کودکان بايستيد و به آنه �نه� بگوييد.

- از کودک خود توقع زياد نداشته باشيد. کاملاً طبيعي است که کودکان بخواهند دائماً واکنش شما را در قبال رفتارهاي خود بسنجند حتي اگر به آنها گفته باشيد که �اين کار را انجام نده�. بنابراين در قبال تکرار رفتارهاي نادرست بچه ها، خيلي عصبي نشويد،بلکه سعي کنيد واکنشي قاطع اما با آرامش داشته باشيد. آنها از اين طريق مي آموزند که چه چيز قابل قبول و چه چيز غيرقابل پذيرش است.

- خود را به جاي کودکتان بگذاريد. به گذشته بازگرديد و ببينيد که به عنوان يک کودک چه احساسي داشتيد و دنياي بزرگسالان را چقدر مبهم و نامفهوم درک مي کرديد

- براي اعمال محدوديت هاي خود، استدلال بياوريد. کودک خود را اوادار به اجراي قوانين کنيد و در صورت تخطي آنها از اين قوانين وي را مجازات کنيد اما علل قوانين و محدوديت ها را توضيح داده و حتي براي تنظيم برخي از اين مقررات کودکان را سهيم سازيد.

- ميزان مقررات خانوادگي را به حداقل برسانيد و شرايط رشدي کودک خود را در نظر بگيريد. اعمال مقررات زياد باعث مي شود که کودک نتواند آنها را در ذهن نگهدارد ناخودآگاه از آنها تخطي مي کند.

- واقع گرا باشيد. بسياري از رفتارهايي را که والدين به منزله نافرماني يا لجبازي قلمداد مي کنند، بخشي از فرآيند رشد طبيعي کودکان است. براي مثال بچه هاي زير 3 سال دوست دارند همه چيز را لمس کنند تا بفهمند چيست و بچه هاي بزرگتر دائماً تمايل به اظهار استقلال دارند. اگر با والدين ديگر، هم کلام شويد، احتمالاً خواهيد فهميد که اين مسائل مختص شما نيست و والدين ديگر هم با آن درگير هستند

چرا کودکان کارهايي را انجام ميدهند که ما دوست نداريم؟

بسياري از رفتارهايي که شما به حساب نافرماني کودکتان مي گذاريد، در اصل کاملاً مطابق با شرايط رشدي آنها است

براي مثال کودک زير 4 سال شما ممکن است در هنگام غذاخوردن کثيف کاري کند در حاليکه شما غذا خوردن با قاشق را به او آموخته ايد. براي اينکه از اين اشتباه بيرون آمده و علل برخي از رفتارهاي کودک خود را بهتر درک کنيد، در ادامه برخي از علل رايج رفتارهاي نادرست کودکان ارائه مي شود:
- جلب نظر

کودکان، هر آنچه را که شما بدان توجه مي کنيد، انجام مي دهند، بنابراين مهم است که شما به رفتارهاي خوب کودکتان توجه کرده و به آنها پاداش دهيد. اما در صورتيکه فقط به رفتارهاي منفي آنها توجه داشته باشيد، بعد از مدتي خواهيد ديد که کودک شما، تنها رفتارهاي منفي را تکرار مي کند.

- احساس خشم

گاهي اوقات کودکان در موقعيت هايي قرار مي گيرند که واقعاً احساس خشم کرده و اين احساس آنها کاملاً طبيعي و بجاست. اگر در چنين شرايطي رفتار کودک خود را محکوم کنيد مطمئن باشيد که با واکنش شديدتر او مواجه خواهيد شد. لذا در اين شرايط احساس خشم کودک خود را تاييد کنيد اما روش ابراز صحيح آن را به وي بياموزيد.

- احساس ضعف

کودکان به علت ضعف شناختي و ضعف بدني که دارند، کنترل کمي بر جهان پيرامون خود دارند، همين وضعيت باعث مي شود که آنها اقدام به رفتارهايي کنند که مطابق با ميل و نظر والدين و بزرگترها نباشد.

- نشان دادن احساسات منفي

کودکان گاهي اوقات احساساتي مانند اضطراب، افسردگي و... تجربه مي کنند که شناخت کافي نسبت به آن ندارند و بزرگترها اين رفتارها را ناشي از بد قلقي يا بدرفتاري آنها مي دانند در حاليکه اين طور نيست. در چنين شرايطي ابراز عشق و محبت به کودک، در آغوش گرفتن او همدلي کردن با وي و خودداري از تنبيه، مي تواند بسيار موثر باشد.